غزل الفبای عاشقانه

مدونة الشاعرجاسم ثعلبی (الحسّانی) فی اللغه العربیه و الفارسیه

.
اطلاعات کاربری
درباره ما
دوستان
خبرنامه
آخرین مطالب
لینکستان
دیگر موارد
آمار وب سایت

 

آ) آرمان عشق در دلـــــــها نهید

ســوز و دردش در درونش ناپدید

نـــــــور عاشق از فلک تابیده شد

مهر رب العشق را بایــــــد چشید

*******

آ) اگر دنبال معشوقت نشینی

بیا در دشت خــوزستان ببینی

هــــــزاران آرزو داری بپیما

کـــــــــنار یار مسرور و امینی

*******

ب) بیا در دل بشین ای یار دلسوز

هـــــــوا بارانی و چون برف غم سوز

سراغ یار بگرفتن چه زود اســــــت

اگر گـــــــــــرما رسد دلگیرم آن روز

*******

پ) پا نـهیدم بر دل بــیزار عشق

کیف کـــــردم بر پل و زیوار عشق

کاش در دنیا چنین رسمی بــــــــود

گوش هــــــا سوراخ،بی دیدار عشق

*******

ت) تا توانـــــی در جوانی یار باش

هم زمانی در پی هـــــــــــر کار باش

عشق و بی کاری نــــمی کارد نهال

روی هـــــر دو سوژه را سردار باش

*******

ث) ثابتم در عشق یارم بوده ام

با وفایم درد هـــــا من خورده ام

گر چه آن یک دم مـــــرا آزار داد

قـلب با مهر و صفایی جــسته ام

*******

ج) جای پای یار در قلـبم نهید

سالــــها مانده دل و جانم برید

چونکه او نامهربانی کرده است

بـــــوی آزارش ز دربانم خزید

*******

چ) چاره ای یارا مرا اندیشه کن

در دیار ســـوز دردت ریشه کن

دوســت دارم بشنوم زیبا کلام

در مــزارت سبز گونه بیشه کن

*******

ح) حمد گویم آن خدای مهربان

چونکه یارم با صفا و خوش زبان

هیچ از زخمم لبانش تـــر نکرد

صـــــد تشکر دارم و صد آرمان

*******

خ) خار زد راه وصــــال دیده را

تار شد کاه نـــــــــــهال چیده را

العجب رفته سفر من بـــی خبر

آتشش خاموش و یکدم خفته را

*******

د) درد دل دارم بارها رفتم طبیب

سرد و بی تابی ،زارها ،گفتم نصیب

دل پریشان از عـــــــذاب جسم را

غوطه ور در عشق یارم شد قریب

*******

ذ) ذات عشقم مرهــمی دانسته است

روی زخـــــــــــم دلبرم را بسته است

گــــــــــر چه طاول زده دل از دوریش

عـکس ماهــش ریشه ها را کنده است

*******

ر) رانده گشته دلــم از گفته هاست

مانده گشته غمم از ناله هــــــاست

گو کـــــــدامین عشق را دردی نبود

شمع ها آتش فشان عشق هاست

*******

ز) زنده شدم از دیدنش، رفته و یکدم خفته ام

فتنه شدم در مسلکش، خواندم و یکدم رفته ام

در هــــــر دیار و هر رهی مانند او هر گز نبود

در زیر دریا گم شده خسته و یکــــــدم گشته ام

*******

ژ) ژاله ریزان زمـــــــــانه دردی در زندان من

ناله خیزان رمـــــــــــــــــانه گردی در بستان من

دل چرا این هــــمه سوژه دیده ای در گم شدی

دهرو شانـــــس بی زبانم  خورد آن نیکان مــــن

*******

س) سایه بان دل فتاد از یار و بار

دید بان آن نـــــــــهاد از خار و زار

با کــــــــــــــمر بشکسته و تسلیم را

باد بان آن برید از آه و عـــــــــــار

*******

ش) شاهـــــرگ، جوشان شده از آه تو

مویرگ، سیلان شـــــــــــــده از راه تو

همه جا سرخ است و گل کاری نبود

بوی خــــــــــــون آغشته کرده ماه تو

*******

ص) صبر ،راه هر کمالی در وجود

غیراز آن مهر، جـــــــمالی در نبود

عشق، با خــــــــود کُشتن و آوارگی

بــــــــو ندارد فتنه هایش در وعود

*******

ضـــرب کردم دل به یاددلبران

یافتم تقسیم وتفریق زمـــــــان

جمع کــردم خاطراتش منفی شد

لبخند زد در آسمان رنگین کمان

*******

ط) طرف در حزن و اندوه است ومن شاد و سر افرازم

چه شد کلبه ات را بستی و مــــــــــــــــن در باد پروازم

چرا با مـــــــــــــــــــن نمی سازی بیا یکدم به سازش را

چو بی مــــــــــــــــن زند گانی هست؟ بگو تا یار پردازم

*******

ظ) ظــــــــــــــــــــــهور شادکامی را به روی یار من دیدم

عبور از خار هــــــــــــــــــــــایی را دل و دلدار من دیدم

غـــــــــــــــــــــــــــــروبی ساحلش دریا نگاهش بادبانم را

چو نیک آن غمزه ی چشمت، تو را مکّار  مــــــــــن دیدم

*******

ع) عار شد عشق نـــهانم در بلادعاشقان

چه کنم چاره هـمین است سرور آزادگان

دارها رفته دلم با آن نترسی هـــــــای او

کشته یا زنده هــمانم در زمین یا آسمان

*******

غ) غروب عشق خوانده ام سروددل تنگی

به سوی یار دویدم صادقانه بـــــــــــی زنگی

فـــــــــــــریاد صلح نداد پذیرفتم لــیکن او

به غمستان دلم خفته است در تب سنگی

*******

ف) فــــــروختم دلی را تا رَسَم کویش

چه کوفتم گــــــــــلش را تا کَشَم بویش

رسم نقاش زمانه مـــه شده در دید او

می نگاشتم ولی او پرده می کرد مویش

*******

ق) قــــــمر یارم چه عاشقانه خفته است

در سپید صبحم چه صادقانه خوانده است

دست تکانی داد و گفت وقـــت زوال

جهانی دگر دمید و چه شادمانه رفته است

*******

ک) کوچ کردم غم دل افزون شده

نای عشقم از تهش بالــــــون شده

هـــــــــمچو مجنون سوختم در زندگی

در دیار غربتش داغـــــــــــون شده

*******

گ) گل عشقم همش فریاد می کرد

دل واشکم هـــــــمش بیداد می کرد



:: برچسب‌ها: الفبای عشق ,
:: بازدید از این مطلب : 1269

|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
ن : جاسم ثعلبی (حسانی )
ت : چهار شنبه 28 دی 1390
.
مطالب مرتبط با این پست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه:








صفحات
نویسندگان
آرشیو مطالب
مطالب تصادفی
مطالب پربازدید
چت باکس
تبادل لینک هوشمند
پشتیبانی