جعلتک بلگلب بیبانک الشریـان
یا تنور حرّر گلبی ابنـــــــارک
جلبتک وفر جلمد بیتک البردان
عفت ادیار حبنه اتواعد ابثارک
***
ما قصّرت عمری اویاک ویل ابویل
بیّضت الوجه و اتنازلتلـــــک دوم
علت من واعدتنی او هاجمتنی ابلیل
ما عندک وفه لا عذر یا میشــوم
***
صبرت اسنین متحّمل وانه الخسـران
ادری فیک تتحایل اویه اضنونــــی
فدیت الروح واگلیبی یجر حسـرات
ملت ودیان ارضک دمعت اعیونی
***
یا ناعور فریت الفکر مگلـــــــــوب
ادور اعلی الرحاء او ما نعّم اطباعـــک
متی ترجع حبیب او تسکن ابهل کوخ
یرش مطرک علی واتچمّل اضباعـک
***
جوز امن العناده وانزل ابتدبیــــــــــر
ولک ملّیت عدیت النجوم ابلیـــــــل
گاعدلک سریر او ترفس اعلی احشـــای
انه حافی ابشوکه او راکب انت اکحــیل
***
غدرنی الما دراء گلبی هدیته ابکـاس
بوسه ابشفته ناولته بلوجنـــــــات
احبه او ما سکر بس سکّرانی الریح
ما اترک سحوره بالفجر هیهـــات
***
الوفه عدنه اصیل او ما نخون الجار
احفاد الفاله و المگوار ترچیــــــّه
اذا مسنه الظلام اندوی یومه ابنـار
او نغنّی ابکوخنه بطوار ابو ذیّـــه
***
هذول احنه ربات الدله والفنجان
استعد صیّادنه للسمچ بلفالـــه
ما ننصاد صادانه الزمان ابویـل
نرجع للبحر وانساند ارمالـــه
***
معنی:
دلم خانه و شریانم درِ تــــــــــو
مرا سرگرم کن با آتـــــش و دود
دلت برفک زده مهمان گریـــــان
کلامت شعله زد در قلبِ مـن زود
***
مقصّر نیست قلبم ناله کــــرده
چقدر ساده نشستم در کــنارت
چه بدبختی کشیدم وقت حملـه
شکارم کردی با طبعِ بهــارت
***
شکستی صبر دل بازنده ام مــــــن
همش با مکر دل بستی به چشمانم
فدای تو شدم با حصــــرت وآهم
چو سیلی گشت اشکِ نهرِ گریانم
***
چون گرداب چرخیدی دلم در جــــا
سنگِ آسیاب پیچیده رفتــــــــارت
کی می گردی در دل کاخ تو چشمام
دلم مدیونِ شبنم هـــــای گلزارت
***
تو سرسختی نکن آهسته بیـــدارم
شبی در آسمانت می نگارم نـــور
دلم تختت شده بر آن ســواری تو
پیاده روی خارت می کشـانی زور
***
فریبت خوردم و دل دادمت در جام
سه بوسه بر لبت جاری شده اشکم
زعطرِ تو دلم مست و تو دل خندان
سپیده در سحورت نم نم مشکــم
***
وفاداری درختِ سبزِ آویـــــــزان
چو گوشواره به گوشِ تیرِ میدانـــم
اگر شب ناله های بی هوس سر داد
به روزش آتشم ناخوانده مهمـانم
***
همانا من اسیر دله و فنـــــجان
ببین صیادِ دل با نیزه آمـــاده
شکارِ زورِ تیر غمگســـارش را
تو بحرِ دوستی آوایی سر داده
***
دله : ظرف قهوه خوری
دله بزرگ : گُم گُم می گویند
در میهان نوازی های بزرگ قوم عرب مثل جشن عروسی و فاتحه خونی
از دله کوچک ، متوسط ، و بزرگ که مجموع آنها دوازده عدد میشود
و برای تصفیه قهوده و دم کردن آن استعمال می گردد
و لیوان آن فنجان می گویند .و هنگام پذیرایی از راست به چپ هست
و همچنین قهوه چی دله را در دست چپ و استکان را با دست راست
می گیرد و به اندازه ی یه قاشق غذا خوری در فنجان می ریزد و به
میهمان تقدیم می کند. میهمان باید زود بخورد و از یک تا سه بار می تواند
تناول کند ولی اگر در بار اول اکتفا کرد فنجان را دو بار در دست می چرخاند
علامت تشکر و امتناع از خوردن هست.
جاسم ثعلبی (حسّانی) 02/12/1391
:: برچسب‌ها:
صید الحبیب / شکارِ دوست ,
:: بازدید از این مطلب : 1484
|
امتیاز مطلب : 1
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
